mardi 30 décembre 2014

Ik mis de K-1 tijden...

Vooral in december, de maand waarin de laatste 8 finalisten voor de o zo prestigieuze titel streden. Zowel in de lichtgewicht als de zwaargewicht. En nog als toetje, de K-1 dynamite op oudejaarsdag. Was nooit een probleem om dit spektakel vroeg in de ochtend te bewonderen.



Ik keek net de eerste aflevering van shin to shin series waarin uitgebreid werd besproken hoe de K-1 beetje bij beetje neerstortte. Deels was het zo dat o.a. dat de regerend kampioen niet gewaardeerd werd(Sem Schilt). Men kwam niet meer kijken. Mensen zagen in hem toch geen kampioen om dat hij zo makkelijk over iedereen heen walste, en vooral zijn stijl, dat bangerig en saai op afstand vechtende hightower.



Hij kreeg pas door vele respect in dat laatste toernooi hoe hij Badr in de finale knock out sloeg. Een andere type Sem die echt kwam om te knokken (revanche op Hari) en in stijl het toernooi won. Zo ging het niet in de andere edities waarin hij het wel erg makkelijk had. Vechters gingen bij wijze van al liggen voordat ze een klap kregen(grof gezegd). In dat laatste toernooi kreeg ik pas bewondering voor Schilt en misschien vele anderen ook. Maar blijkbaar was dat te laat.



Stel dat Hari de laatste K-1 toernooi won, dan weet ik wel duizend procent zeker dat er over de hele wereld geldschieters de K-1 uit de dal zouden trekken. Of was het financiele aspect te rood voor woorden en niet te redden?





Ik mis de K-1 tijden...

Aucun commentaire:

Enregistrer un commentaire